در حالی قیمت خرما در ماه‌های اخیر با افزایش بسیار زیادی روبرو بوده است، که کشاورز و نخل‌داری که یک سال برای تولید محصول خود رنج کشیده است، حدود ۱۵ درصد از این قیمت سهم می‌برد.
خبرگزاری مهر- گروه استان‌ها، سعید رضایی: دستان پینه‌بسته کشاورز و وضع زندگی نابسامان او را که می‌بینیم به عمق فاجعه پی می‌بریم؛ کشاورزی که محصولش با قیمت ۳۰ و ۴۰ هزار تومان در بازارهای کشور به فروش می‌رسد ولی خودش از این پول‌ها سهمی ندارد.
سال‌ها است پول‌هایی که از فروش محصول به دست می‌آورد، چند ماه قبل از فصل برداشت محصول تمام می‌شود و باز هم مجبور است محصولش را پیش‌فروش کند، آن‌هم به قیمتی بسیار پایین.
حالا دیگر با این افزایش افسارگسیخته قیمت‌ها، مجبور است در کنار کار باغش، کارهای دیگری هم انجام دهد و به‌عنوان کارگر و گاهی به‌عنوان راننده بخشی از مخارج زندگی‌اش را تأمین کند.
رنج کار و سختی‌های زندگی یک‌طرف، رنج دیدن دلال‌بازی و واسطه‌گری‌ها هم یک‌طرف؛ خرمایی که برای داشت و برداشت آن سالانه به ازای هر کیلوگرم بین هزار تا دو هزار تومان هزینه می‌شود، سال گذشته به قیمت سه هزار تا سه هزار و ۵۰۰ تومان از نخل‌داران خریداری شد. آن‌هایی که خوش‌شانس بودند و خوش‌مشتری شاید چهار هزار تومان هم فروخته باشند.
این‌ها کشاورزان را رنج می‌دهد؛ وقتی‌که می‌بینند خرما از آن‌ها سه هزار تومان خریداری می‌شود و با قیمت ۴۰ هزار تومانی به دست مشتری می‌رسد. مگر این واسطه چقدر برای بسته‌بندی و حمل‌ونقل و نگهداری این خرما هزینه کرده است؟ قطعاً کمتر از کشاورز هزینه می‌کند، ولی چرا باید سهم کشاورز از قیمت نهایی ۱۰ تا ۱۵ درصد و سهم واسطه‌ها و فروشنده‌ها ۹۰ درصد باشد.
