پدیده ای که هر 70 سال یکبار اتفاق می‌افتد

به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری‌های نوین  گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان دوشنبه، 20 ژوئن 2016 (31 خرداد و 14رمضان ) طولانی‌ترین روز در نیمکره شمالی است و خورشید به صورت فلکی سرطان و ماه به صورت فلکی دلو وارد شده وفصل بهار در نیمکره شمالی به پایان می رسد که این تغییر فصل درعلم انقلاب تابستانی گفته می شود. 

به این پدیده نادر ماه توت‌فرنگی گفته می شود اما رنگ ماه صورتی یا قرمز نشده یا به شکل توت فرنگی دیده نمی شود بلکه  تنها نور آن کمی به گرمی متمایل است. نام توت‌فرنگی از آنجا روی این پدیده گذاشته شده‌ که قبیله آلگونکین در آمریکای شمالی اعتقاد داشتند ماه کامل در ژوئن نشان‌دهنده زمان برداشت محصول توت‌فرنگی است.اما نکته شگفت آورآن است که در زمان غروب روز(۳۱خرداد)، ماه قمری (۱۵ رمضان) کامل بوده وخورشید و ماه کامل را در آسمان می توان همزمان مشاهده کرد این اتفاق  70 سال یا حتی بیشتر طول می کشد تا تکرار شود نخستین بار در سال 1967 رخ داده و بار دیگر در سال 2094اتفاق می افتد.از زمان های گذشته سرخپوستان برای بزرگداشت این روز آتش روشن می کردند و دور آن می رقصیدند و اروپاییان نیز با درست کردن قایق های کاغذی و رها کردنشان در رودخانه، آرزوی خوشبختی و شادی می کرد. 

تشخیص سریع و دقیق یک نوع یون رادیواکتیو با نانو ذرات پلیمری

اورانیوم یک عنصر رادیواکتیو است که به‌ طور طبیعی در طبیعت موجود است. قرار گرفتن در معرض اورانیوم تأثیرات مخربی را بر سلامت انسان می‌گذارد.

از سوی دیگر، اورانیوم یکی از منابع اصلی انرژی هسته‌ای است و اورانیوم غنی ‌شده جز اصلی سلاح‌های هسته‌ای محسوب می‌شود. اورانیوم دارای اشکال مختلفی در محلول‌های آبی است.

قابل‌ حل‌ترین شکل اورانیوم، یون اورانیل است که مقادیری از این ماده در آب آشامیدنی وجود دارد از این رو دسترسی به روشی که مقادیر بسیار اندک یون اورانیل را در محلول‌های آبی تعیین کند، از لحاظ زیست‌محیطی ضروری به نظر می‌رسد.

دکتر محمد بهبهانی، استادیار دانشگاه صنعتی خاتم‌الانبیا بهبهان و مجری طرح،با اشاره به اجرای تحقیقاتی دراین زمینه، گفت: روش‌های تحلیلی به ‌عنوان روش‌های گران، پیچیده و زمان‌بر است بر این اساس هدف از انجام این کار تحقیقاتی ارائه‌ یک حسگر چشمی بوده است که به کمک نانوذرات، یون اورانیل را شناسایی کند.

وی ادامه داد: با استفاده از نانو ذره‌ پلیمری سنتز شده در این طرح، می‌توان به ساده‌ترین و سریع‌ترین شکل ممکن و با چشم غیرمسلح از وجود یون اورانیل در محلول آبی مطلع شد ضمن آن که بهره‌ گیری از این روش هزینه‌ انجام آنالیز را کاهش می‌دهد و نیازی به انتقال نمونه به آزمایشگاه نیست و فرایند را می‌توان در محل انجام داد.

بهبهانی با تاکید بر این که در طرح حاضر به سنتز و مهندسی نانو ذرات پلیمری پرداخته شده است، ادامه داد: ساختار این نانو ذرات به نحوی است که هنگام برهمکنش با یون اورانیل، تغییر رنگ می‌دهد و از این طریق می‌توان از تغییر رنگ، غلظت یون مذکور را تشخیص داد. به دلیل سطح زیاد نانو ذرات، برهمکنش یون اورانیل و این پلیمر در زمان کوتاهی اتفاق می‌افتد و این موضوع سبب می‌شود که شناسایی در زمان کوتاهی صورت بگیرد.

بهبهانی در رابطه با نحوه‌ انجام این طرح گفت: پلیمر موردنظر تحت شرایط بهینه و با استفاده از روش پلیمریزاسیون رسوبی سنتز شد، به‌ نحوی‌ که با جذب مقادیر مختلف یون اورانیل رنگ آن از زرد تا بنفش تغییر کند سپس این پلیمر توسط روش‌های میکروسکوپی و طیف‌سنجی مشخصه یابی شد و در نهایت توانایی آن جهت شناسایی یون اورانیل مورد ارزیابی قرار گرفت.

به گفته وی نتایج نشان داده‌اند که حد تشخیص این روش جهت شناسایی یون اورانیل 0/0005 ppm است.

مجری طرح با بیان این که این طرح با همکاری محققان دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، پژوهشگاه رویان و دانشگاه گئورگیا استیت انجام شد، اضافه کرد: در این تحقیق آزمایشگاهی نانوذره‌ پلیمری سنتز شد که در بازرسی‌های زیست‌ محیطی جهت پایش مقادیر یون رادیواکتیو کاربرد دارد.

این تحقیقات حاصل تلاش‌های محمد بهبهانی استادیار دانشگاه صنعتی خاتم‌الانبیا بهبهان، سارا سلیمی دانش‌آموخته‌ مقطع کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی، دکتر حمید صادقی آبندانسری عضو پژوهشی پژوهشگاه رویان، فریبرز امیدی دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه علوم پزشکی تهران و مانی سالاریان دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه گئورگیا استیت آمریکا است و نتایج آن در مجله‌ RCS Advances به چاپ رسیده است.

تولید شکلات کم چرب با کمک فیزیک

فیزیکدانان دانشگاه تمپل در فیلادلفیا موفق به طراحی رویکرد تازه‌ای در تولید شکلات شده‌اند که می‌تواند به انواع کم چرب این محصول در آینده منجر شود.

فناوری‌های کنونی بر درصد نسبتا بالایی از چربی (40 درصد) برای نگهداشتن شکلات در حالت مایع در زمان تولید تکیه دارند، اما روش جدید نشان می‌دهد که می‌توان این کار را با اعمال هوشمندانه یک میدان الکتریکی انجام داد.

الکترورئولوژیک یک حوزه تحقیقاتی است که با تغییر شکل و جریان ماده تحت تاثیر برق ارتباط دارد. محققان دریافتند که اعمال یک میدان الکتریکی در جهت جریان شکلات مایع، غلظت آن را کاهش و جهت جریانش را تغییر داد. از آنجایی که این میدان، ذرات کاکائو را پولاریزه می‌کند، محققان توانستند این ذرات را درون شکلات تغییر جهت داده و مجددا کنار هم جمع کنند تا آن‌ها را به زنجیره‌های کوتاهی تبدیل کند که به آسانی جریان می‌یابند.

ترکیب شکلات با غلظت کمتر به این معنی است که به حداقل چربی نیاز دارد. محققان دانشگاه تمپل مدعی هستند که رویکرد آن‌ها می‌تواند میزان چربی را از 40 درصد به 32 درصد کاهش دهد. شکلات حاوی چربی کمتر از سلامت بیشتری برخوردار است و کالری کمتری دارد. شکلات‌های پرچرب منجر به چاقی می‌شوند.

این تحقیق که در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS) منتشر شده، اکنون دو درخواست ثبت اختراع آن توسط اداره نشان تجاری و ثبت اختراع آمریکا تائید شده است.

اگر ماه فقط به اندازه یک پیکسل بود

زمین سومین سیاره سامانه خورشیدی است که در فاصله ۱۵۰ میلیون کیلومتری از خورشید قرار دارد. این سیاره چگال‌ترین و از نظر بزرگی پنجمین سیاره از هشت سیاره سامانه خورشیدی است. همچنین در میان چهار سیاره سنگی گردان به دور خورشید (تیر، ناهید، زمین و مریخ) زمین بزرگترین آن‌ها است. با ما همراه باشید تا وبسایتی را معرفی کنیم و ببینیم هر کدام از سیارات و ماه‌های سامانه خورشیدی در مقایسه با هم چه اندازه‌ای دارند. 

اندازه جهان نامعلوم است و حتی ممکن است بی‌نهایت باشد. جهان قابل رویت از زمین (جهان قابل مشاهده)، کره‌ای به شعاع تقریبی ۴۶ میلیارد سال نوری و حجم ۴‎ در ۱۰۸۳ لیتر است. برای درک بزرگی این رقم در نظر بگیرید که قطر یک کهکشان در حدود ۳۰٬۰۰۰ سال نوری و فاصله دو کهکشان همسایه به‌طور معمول در حدود ۳ میلیون سال نوری است. به عنوان مثال، قطر کهکشان راه شیری تقریباً ۱۰۰٬۰۰۰ سال نوری است و نزدیکترین کهکشان خواهر آن، کهکشان زن برزنجیر است، که تقریباً ۲٫۵ میلیون سال نوری از آن فاصله دارد.

اما بیایید همچون وب‌سایتی که امروز به شما معرفی می‌کنیم ماه را به عنوان معیار در اندازه یک پیکسل در نظر بگیریم و باقی سیاره‌ها و ماه‌های دیگر سامانه خورشیدی را با آن مقایسه کنیم. این مقایسه به ما کمک می‌کند تا اندازه اجسام موجود منظومه شمسی را درک کنیم و ببینیم که در برابر بخش کوچکی از این دنیا در کجای آن قرار داریم.

وب‌سایت joshworth را باز کنید و به سمت راست اسکرول کنید تا بیشتر از اندازه‌های سیارات باخبر شوید. این مقایسه تصویری همانطور که گفتیم با این فرض است که ماه را با مساحت ۳۴۷۴ کیلومتر را به اندازه یک پیکسل در نظر بگیریم. دکمه‌ای در پایین صفحه قرار دارد که با کلیک روی آن می‌توانید شیوه حرکت سرعت نور در این مقیاس را نیز متوجه شوید.

کشف جوانترین سیاره فراخورشیدی

ستاره شناسان جوان ترین سیاره ای فراخورشیدی که به طور کامل شکل  گرفته را کشف کردند. این کشف با استفاده از تلسکوپ کپلر ناسا و در ماموریت K2  و رصدخانه کک دبلیو انجام شده است. 

 سیاره (K2-33b) کمی بزرگتر از نپتون است و هر پنج روز یکبار به دور ستاره اش می چرخد این سیاره با پنج تا 10 میلیون سال سن از معدود سیاره های تازه متولد شده تا به امروز است. 

نویسنده این مطالعه گفت: سیاره زمین حدود 4.5 میلیارد سال سن دارد که  در مقایسه با آن سیاره K2-33b بسیار جوان است.  

شکل گیری سیاره یک فرآیند پیچیده و پر سر و صدا است که بسیاری از اسرار آن در هاله ای از ابهام است.  

ستاره شناسان  تقریبا 3 هزار سیاره فراخورشیدی را تا کنون کشف کردند اما سن بیشتر آن ها   بیش از یک میلیارد سال است.

این سیاره تازه متولد شده به محققان کمک می کند تا درک بهتری از چگونگی شکل گیری سیاره ها به خصوص زمین بدست آورند. 

یکی از ویژگی های شگفت آور در کشف K2-33b  این است که چگونه این سیاره تا به این حد به ستاره خود نزدیک است. این سیاره  در مقایسه با عطارد که بسیار نزدیک به خوشید است 10 برابر به ستاره خود نزدیکتر است که همین موضوع باعث شده  که به سیاره ای بسیار داغ تبدیل شود. 

 برخی از نظریه ها بیان می کنند که  صدها میلیون سال طول می کشد سیاره ای به جوانی K2-33b و ویژگی های خاص به وجود آید.

علت شوری آب دریا

آب دریا به قدری شور است که قابل خوردن و زراعت نیست. علت این شوری ، وجود نمکهای مختلف به خصوص نمک طعام می‌باشد. اقیانوس شاید تنها جایی باشد که بتوان تمام عناصر را در آنجا یکجا پیدا کرد. از عناصر ساده بیش از شصت نوع آن در آب اقیانوس شناخته شده و احتمال وجود بقیه چندان بعید به نظر نمی‌رسد. مقدار بعضی از عناصر در آب دریا ، به قدری ناچیز است که بطور مستقیم تشخیص داده نمی‌شود، ولی وجود آنها در اندام جانوران دریا ثابت شده است. وزن کل املاح موجود در آب اقیانوسها را حدود تن برآورد کرده‌اند. این املاح می‌تواند تمام سطح کره زمین را به ضخامت 45 متر بپوشاند و اگر فقط روی قاره‌ها قرار گیرد، ضخامت آن به 153 متر خواهد رسید.

جلوگیری از نفوذ امواج الکترومغناطیس با نانو رنگ‌ها

محققان کشور نانورنگ‌های ضد امواج مایکروویو با پایه‌ آب در مقیاس آزمایشگاهی تولید ‌کردند که مقاومت بسیار خوبی در برابر نفوذ امواج الکترومغناطیس از خود بروز می‌دهد.

امواج الکترومغناطیس به دسته‌ای از امواج اطلاق می‌شود که حاصل برهمکنش میدان‌های مغناطیسی و الکتریکی هستند. امروزه استفاده از امواج الکترومغناطیس در تجهیزات تبادل اطلاعات بسیار گسترش یافته است.

آنتن‌های مخابراتی BTS، تلفن‌های همراه و بی‌سیم و مودم‌های وای فای از منابع اصلی تولیدکننده‌ این امواج هستند. این امواج می‌توانند تأثیرات مخربی بر سلامت انسان و در برخی موارد ابتلا به سرطان را در پی داشته باشند.

ازاین‌رو، توسعه و تولید محصولاتی که خاصیت جذب یا انعکاس این امواج را داشته باشد، می‌تواند موجب کاهش چشمگیر خطرات ناشی از استفاده از امکانات تبادل اطلاعات شود.

در این راستا یکی از شرکت‌های دانش بنیان مستقر در مرکز رشد فناوری‌های پیشرفته شریف با به کارگیری نانوذرات نقره در ترکیب رنگ‌های تولیدی خود، به محصولی با خاصیت مقاومت در برابر نفوذ امواج الکترومغناطیس در مقیاس آزمایشگاهی دست یافته است که در حال توسعه و ارتقای آن است.

دکتر علی زینلی، مدیرعامل این شرکت، در رابطه با عملکرد این رنگ‌ها گفت: در این رنگ همزمان از گرافیت انبساط‌ یافته با ضخامت نانومتری و نانوذرات نقره استفاده شده است. حضور لایه‌های نانومتری گرافیت انبساط یافته موجب افزایش هدایت الکتریکی رنگ و همچنین افزایش بازدهی محافظت‌کنندگی در برابر امواج می‌شود.

وی با تاکید بر این که نانوذرات نقره نقش افزایش دوام و عمر رنگ را نیز بر عهده دارند، ادامه داد: در این رنگ مکانیزم انعکاس و مکانیزم جذب به‌طور همزمان عمل می‌کنند و همین عامل موجب افزایش کارایی محافظت‌کنندگی این رنگ شده است.

مجری طرح، قابلیت پوشش دهی تمام سطوح اعم از سطوح بتنی، چوبی، پلیمری و فلزی و پایین بودن قیمت تمام شده را از مزایای رنگ‌های تولید شده ذکر کرد و یادآور شد: این رنگ علاوه بر ویژگی ضد امواج، از خاصیت ضد میکروبی نیز برخوردار است.

این محصول موفق به ثبت اختراع و دریافت تأییدیه‌ آزمایشی نانو مقیاس از سوی ستاد ویژه‌ توسعه‌ فناوری نانو شده است.

"سرن" به دنبال کوچک‌سازی آشکارسازها در اندازه رومیزی

دانشمندان سازمان تحقیقات اتمی اروپا (سرن) نخستین آزمایشات را بر روی نوع جدیدی از آشکارسازها در جهت کاهش چشمگیر اندازه تجهیزات آینده فیزیک ذرات انجام داده‌اند.

تجهیزات فیزیک ذرات به هیچ وجه کوچک نیستند. برخورد دهنده بزرگ هادرونی از قطر نزدیک به هشت کیلومتر برخودار بوده که به اندازه کافی برای جای دادن به چند شهر،  بزرگ است. از سوی دیگر، شتاب‌دهنده خطی دانشگاه استنفورد از طول 3.2 کیلومتر برخوردار است.

برخورد دهنده‌هایی مانند برخورددهنده بزرگ هادرونی از بخش‌های زیادی تشکیل شده‌اند اما در کل به جایی برای ذخیره ذرات و کاربرد آنها در سرعت‌های بسیار بالا نیاز دارند. این مکان به درهم کوبیدن ذرات به هم یا یک چیز دیگر پرداخته و قطعات تولید شده از این انفجار را بررسی می‌کند.

به عنوان بخشی از فرآیند تسریع، ذرات باید در معرض مجموعه‌ای از میدان‌های مغناطیسی قرار بگیرند. برای سریعتر کردن عملکرد ذرات معمولا به ساخت تجهیزات طویل‌تر و نه لزوما قوی‌تر نیاز است.

محققان سرن طی پروژه AWAKE به آزمایش روش جدیدی خواهند پرداخت که سرعت ذرات را در مدت زمان کمتر، افزایش خواهد داد. این یک شاهد مثال و تلاشی زودهنگام برای تولید "شتاب ویکفیلد" است.

ایده شتاب‌دهنده ویکفیلد ابتدا در دهه 1970 مطرح شد، اما در آن زمان امکانات فنی کمی برای محقق کردن آن وجود داشت. ایده اولیه این مفهوم شامل عبور یک گروه الکترون با سرعت نزدیک به نور از میان پلاسمای ثابت است.

عملکرد این شتاب‌دهنده به این صورت است که ابتدا مجموعه‌ای از پروتونها از شتاب‌دهنده "سینکروترون ابرپروتون" به یک میدان پلاسما ارسال می‌شود. الکترون‌ها (بار منفی) به سمت پروتون‌ها (بار مثبت) حرکت می‌کنند و سپس پروتون به سوی دیگری رفته و الکترون باقی می ماند. در زمان غیبت پروتون، الکترونها پلاسمای دارای بار مثبت را ترک کرده و پروتون را به جای اولیه خود باز می‌گردانند.

این فرآیند ادامه پیدا کرده و یک موج تولید می‌کند. وقتی یک الکترون درون آن انداخته می‌شود، این ذره به موج سواری می‌پردازد تا از برخورد با الکترون‌های دیگر اجتناب کند. این امر به الکترون اجازه می‌دهد با سرعت از میان شتاب‌دهنده ویکفیلد که 1000 برابر سریع تر از رویکردهای کنونی است، عبور کند.

به گفته دانشمندان، این روش می‌تواند پتانسیل زیادی برای ساخت شتاب‌دهنده‌های ذره بسیار کوچکتر از نمونه‌های کنونی داشته باشد.

آزمایش پرتوی این تحقیق موسوم به "تجربه شتاب‌دهنده پلاسمای هدایت شده توسط پروتون ویکفیلد" در روز 16 ژوئن (26 خرداد) انجام شد و محققان طی آن، به بررسی این امر پرداختند که آیا همه بخش‌های خط پرتو به درستی کار می‌کنند و اینکه آهنرباها به درستی با پرتو هم تراز هستند.

با ارسال موفق یک پرتوی ذرات به این تجربه، مرحله بعدی راه‌اندازی در حال توسعه است.

سرن اکنون این پرتو را دارد اما هنوز باید سنجش‌ها و درجه‌بندی‌هایی را انجام داده و اطلاعات فیزیک را تا پایان امسال جمع‌آوری کنند. همچنین هنوز الکترون شتاب‌گرفته یا پلاسمایی وجود ندارد و قرار است تا سال 2018 محقق شود.

این تجربیات در آینده می‌توانند به توسعه یک شتاب‌دهنده رومیزی منتهی شوند.

"نوزادی" که منجمان را در حیرت فرو برد!

تلسکوپ شکارچی سیاره کپلر ناسا موفق به کشف جوانترین سیاره شناخته‌ شده در خارج از منظومه شمسی شده است که می‌تواند درها را به سوی دانشی جدید در دنیای نجوم باز کند.

سیاره فراخورشیدی K2-33b حدود پنج تا ۱۰ میلیون سال نوری عمر کرده است که طبق جدول زمانی کیهانی، "نوزاد" محسوب می‌شود.

تصور می‌شود سن جهان حدود ۱۳.۸ میلیارد سال باشد، در حالیکه زمین تنها ۴.۵ میلیارد سال عمر کرده است. کشف یک سیاره فراخورشیدی با این سن کم بسیار نادر است و ستاره‌شناسان امیدوارند بتوانند از آن در درک بهتر از چگونگی شکل‌گیری سیارات کمک بگیرند.

تلسکوپ فضایی کپلر توانست سیگنال K2-33b را با بررسی ستاره میزبان آن شناسایی کند. زمانی که یک سیاره فراخورشیدی از برابر ستاره میزبانش عبور می‌کند، درخشش ستاره به میزان بسیار کمی کاهش می‌یابد که همین برای کپلر به منظور مچ‌گیری سیاره کافی است.

این کاهش‌های نور مقطعی می‌تواند برای تعیین وجود سیاره در اطراف ستاره و همچنین اندازه و دوره مدار آن مورد استفاده قرار بگیرد.

ستاره‌شناسان با کمک سنجشهای کپلر و بررسی‌های بعدی توسط رصدخانه کک در هاوایی دریافتند که سیاره K2-33b کمی بزرگتر از نپتون بوده و مدار آن تنها پنج روز زمینی است. این بدان معنی است که سیاره مذکور در فاصله بسیار نزدیکی از میزبان خود قرار داشته که ۱۰ برابر کمتر از فاصله عطارد به خورشید است.

فاصله بیش از حد نزدیک این سیاره باعث تعجب دانشمندان شده است. ستاره‌شناسان پیش از این نیز سیارات فراخورشیدی با این اندازه را در فاصله بسیار نزدیک از ستاره میزبانشان شناسایی کرده بودند اما هنوز کسی از چگونگی امکان‌پذیر شدن این امر اطلاعی ندارد.

پس از کشف اولین نمونه در ۲۰ سال قبل، اولین نظریه پیشنهادی این بود که این گونه سیارات مطمئنا از ابتدا در این فاصله شکل نگرفته‌اند، بلکه پس از شکل‌گیری در مدار دورتر به سمت ستاره کشیده شده‌اند، چرا که به دلیل دمای بسیار بالای این منطقه، سیاره نمی‌تواند شکل خود را طی فرآیند شکل‌گیری حفظ کند. اما این فرآیند صدها میلیون سال بطول می‌انجامد که با سن K2-33b نمی‌خواند.

از این رو ستاره‌شناسان دو نظریه را مطرح کرده‌اند: سیاره K2-33b طی چند صد هزار سال به جایگاه کنونی‌اش مهاجرت کرده یا اینکه دقیقا در همین جا متولد شده است. اگر نظریه دوم صحت داشته باشد، می‌تواند احتمالات جدیدی را در مورد شکل‌گیری سیارات غول‌پیکر ارائه کند.

این تحقیق در مجله نیچر منتشر شده است.

جزئیات جدید از نحوه انقراض دایناسورها

حقیقات اخیر دانشمندان جزئیات بیشتری از نحوه انقراض دایناسورها و پستانداران ماقبل تاریخ ارائه کرده است.

به گزارش روزنامه توریسم، شهاب آسمانی ماقبل تاریخ تمامی پستانداران و همچنین دایناسورها را نابود کرده است. پژوهش‌های محققان نشان می‌دهد که انقراض دایناسورها بسیار سخت‌تر از آن چیزی بوده که تا به حال تصور می‌کردیم.

تحقیقات این دانشمندان نشان می‌دهد تقریبا هر‌گونه از پستانداران روی زمین توسط یک شهاب‌سنگ ماقبل تاریخی از روی زمین محو شده‌اند. در این پژوهش آمده است که حدود 93 درصد از انواع گونه‌های مختلف پستانداران که در دوره کرتاسه میزیسته‌اند بیش از 66 میلیون سال قبل منقرض شده‌اند. 

بررسی سوابق فسیلی توسط دانشمندان دانشگاه «باث» انگلیس مشخص کرد که تاثیر برخورد این شهاب‌سنگ بسیار شدیدتر از آنچه قبلا تصور شده بوده است.با توجه به عدم وجود مواد غذایی ناشی از تخریب گسترده پوشش گیاهی و حیوانات، تصور محققان این است که بزرگترین حیوان زنده در طول دوره پس از برخورد به اندازه یک گربه بوده است. 

با این حال، تحلیل این دانشمندان نشان می‌دهد که گونه‌هایی همچون مارمولک‌ها، لاک‌پشت‌ها و تمساح‌ها بسیار سخت‌تر از پستانداران از این برخورد تحت تاثیر قرار گرفته‌اند.محققان در این تحقیقات تمام گونه‌های پستاندار شناخته شده در شمال آمریکا را از پایان دوره کرتاسه تجزیه و تحلیل کرده و به این نتیجه رسیدند.