محققان آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور مدارکی را به دست آورده‌اند که نشان می‌دهد مشتری قدیمی ترین سیاره منظومه شمسی و اولین سیاره‌ای است که در دیسک گازی خورشید شکل گرفته است.
تجزیه و تحلیل ایزوتوپ‌های تنگستن و مولیبدن
موجود در شهاب‌سنگ‌هایی که از دو منبع سحابی متمایز به دست آمده‌اند، نشان
می‌دهد بین یک تا سه میلیون سال بعد از تشکیل منظومه شمسی، بخشی از غبار
فضایی آن جدا شد.
محتمل‌ترین مکانیزم این پدیده جدایی، تشکیل سیاره
مشتری است که موجب شکاف دیسک گازی خوشید شد و بدین ترتیب تبادل مواد در دو
بخش این دیسک گازی قطع شد.
پیش از این شبیه‌سازی‌های شکل‌گیری و
تغییرات منظومه شمسی، نشان می‌داد که احتمالا مشتری قبل از سیارات دیگر
تشکیل شده است، اما امکان تعیین دقیق این رخداد امکانپذیر نبود.
حجم
عظیم و جاذبه شدید مشتری در شکل‌گیری منظومه شمسی موثر بوده است و تعیین
تاریخ شکل‌گیری این سیاره امکان تعیین دقیق ترین خط زمانی تشکیل و تکامل
منظومه شمسی را فراهم می‌کند.
در واقع محققان بر این باورند که تشکیل
زودهنگام مشتری مانع شکل‌گیری ابرسیاره‌هایی شبیه به زمین و به ویژه سیارات
سنگی شده است. این سیاره مانع متلاشی شدن غبار سنگی شد که در مدار خورشید
حرکت می‌کرد و از انتقال مواد تازه از قسمت داخلی منظومه به قسمت خارجی آن
ممانعت می‌کرد.
بر اساس این تحقیقات می‌توان تاریخ دقیق تشکیل مشتری را با استفاده از میراث ژنتیکی و زمان شکل‌گیری شهاب‌سنگ ها تعیین کرد.
اکنون
کمربند شهاب‌سنگی منظومه شمسی بین مریخ و مشتری قرار دارد اما در ابتدای
تشکیل منظومه شمسی، این کمربند سنگی به سمت فضای بیرونی منظومه گسترده شده
بود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است
