یکی از نیازهای اساسی انسان، انرژی است، زیرا بدون آن موبایل هایمان از کار می افتد و مجبور می شویم با دوستان و آشنایانمان ارتباط واقعی برقرار کنیم. به همین دلیل متخصصین همواره به دنبال دستیابی به منابع انرژی پایدار برای آینده ای پاک بوده اند.
خورشید منبع بسیار خوب انرژیست، اما در دسترس ما قرار ندارد. بنابراین دانشمندان مدتهاست که می خواهند سازوکار تولید انرژی خورشید را در سطح کره خاکی پیاده سازی کنند، و البته در این راه چندان موفق نبوده اند.
در واقع ایده اصلی این است که به جای شکافتن هسته اتم و تولید انرژی فوق العاده عظیم در کنار زباله های هسته ای خطرناک، از روش همجوشی استفاده کنیم. در این روش با پیوند اتم ها به یکدیگر، انرژی بسیار زیاد و البته پاک تولید می گردد.
یکی از مهم ترین رآکتورهای همجوشی جهان، «واندلشتین 7 اکس» یا به اختصار W7-X نام دارد. در رآکتورهایی از این نوع، دمای هیدروژن تا جایی افزایش می یابد که به پلاسما تبدیل می شود، اما مشکل نیز همینجاست. پلاسما آنقدر داغ است که هر چیزی را ذوب خواهد کرد.
پژوهشگران برای غلبه بر مشکل کنترل و نگهداری پلاسما، راهکاری جدید را در W7-X به کار گرفتند. در این رآکتور از استلراتور استفاده شده که می تواند با استفاده از میدان های مغناطیسی حاصل از کویل های انجمادی، هیدروژن داغ را در محیط خلاء تحت کنترل درآورد.
حال در مقاله ای که به تازگی منتشر شده، تیم تحقیقاتی پروژه W7-X اعلام کردند ایده فوق به خوبی اجرایی شده و آنها توانستند با استفاده از میدان مغناطیسی مورد بحث، به نتیجه مطلوب دست یابند. این خبر، نه تنها برای جامعه علمی، بلکه برای نوع بشر نیز بسیار مسرت بخش است.
یکی از مهم ترین مزایای همجوشی، این است از آب دریا به عنوان منبع هیدروژن برای تولید انرژی استفاده می شود. بنابراین استفاده از این منبع غنی در کنار فقدان هرگونه زباله مضر، می تواند رآکتور فوق را به منبع انرژی پاک بی پایان برای سیاره خاکی تبدیل نماید.
