به گزارش سرویس علمی ایسنا به نقل از اسپیس، یکی از این تصاویر در زاویه فاز بالا ثبت شده و در آن، خورشید در سوی دیگر پلوتو قرار دارد. نور خورشید درون جو سیاره نفوذ کرده و با روشن کردن لایه‌های مبهم آن، از پدیده‌ای اسرارآمیز رونمایی کرده که می‌تواند نخستین شواهد از وجود ابر در پلوتو باشد.
در این تصویر، بخش‌های جنوبی دشت‌های یخ نیتروژن موسوم به فلات اسپوتنیک و همچنین کوههای نورگای قابل مشاهده هستند.
دانشمندان ناسا با بررسی این تصاویر، اطلاعات زیادی در مورد مه و ویژگی‌های سطحی پلوتو بدست آوردند که بدون آنها قادر به این درک نبودند.
این تصویر توسط دوربین MVIC در فاصل 21 هزار و 550 کیلومتری سیاره و 19 دقیقه بعد از نزدیکترین مواجهه فضاپیمای نیوهورایزنز با آن ثبت شده است. وضوح این تصویر 430 متر در پیکسل است. همچنین قطر سیاره کوتوله پلوتو 2374 کیلومتر است.
در تصویر بالایی در مرکز هلال سیاره یک هاله درخشان به مساحت دهها کیلومتر دیده می‌شود که ممکن است یک ابر گسسته و کم ارتفاع در جو پلوتو باشد. مدل‌های جوی نشان می‌دهد که ابرهای متان بعضی اوقات می‌توانند در جو این سیاره کوتوله تشکیل شوند. صحنه مشاهده شده در این تصویر از مساحت 230 کیلومتر برخوردار است.
در تصویر سمت راست پائین می‌توان جزئیات بیشتری از سمت شب پلوتو مشاهده کرد و این زمین به این خاطر قابل مشاهده است که از پشت توسط بخارهایی روشن شده که سیاره را پوشانده‌اند. توپوگرافی زمین در این تصویر کاملا ناهموار بوده و دره‌های گسترده و قله‌های تیز در آن آشکار هستند. دورانداز قابل مشاهده در این تصویر دارای گستره 750 کیلومتر است.
