اسکات‌کلی در کنفرانسی خبری گفت ماهیچه‌هایش ضعف دارند، دچار درد مفاصل شده‌است،احساس خستگی دارد و پوست بدنش به شدت حساس شده‌است. کلی می‌گوید تفاوتی که پس از بازگشت از این سفر،نسبت به سفرهای قبلی در خود احساس می‌کند موجب شگفتی او شده‌است.
به نقل از دیسکاوری, اسکات ۵۲ ساله که ۳۴۰ روز را در مدار زمین زندگی کرده‌است، به صورت ویژه به مشکل پوستی‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید: از آنجایی که من برای مدتی بسیار طولانی هیچ‌چیزی را لمس نکرده‌ام و تماس پوستی قابل توجهی با جسمی نداشته‌ام، پوستم به شدت حساس شده‌است،تاحدی که هنگام نشستن یا خوابیدن یا راه‌رفتن در پوستم احساس سوختگی دارم.
کلی و دو فضانورد روس دیگر که یکی از آنها، میخاییل کورنینکو نیز به مدت ۳۴۰ روز به همراه کلی در ایستگاه حضور داشته‌است، روز سه‌شنبه اول مارس ۲۰۱۶ در قزاقستان به زمین نشستند.
کلی پس از بازگشت به زمین به مرکز فضایی جانسون منتقل شد و آزمایش‌های پزشکی پس از پرواز بلافاصله روی او آغاز شد،آزمایش‌هایی که برای یک سال ادامه خواهند‌داشت.
کلی می‌گوید این‌بار پس از خروج از سایوز احساس بهتری نسبت به قبل داشتم، اما این دو تجربه در برخی نقاط باهم در تقابلند، زیرا میزان ضعف ماهیچه‌ای و خستگی جسمانی‌ام در این سفر بسیار بیشتر از سفر قبلی است، در واقع غیرمنتظره‌است.
ناسا و شرکایش در ایستگاه فضایی بین‌المللی با هدف هموار‌ساختن مسیر ماموریت‌های مریخی که ممکن است بیش از دو سال به طول بیانجامد،کلی و کورنینکو را برای یک‌سال به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستادند. در حالت عادی، فضانوردان تنها برای ۶ ماه ساکن ایستگاه هستند.
کلی در نشست خبری گفت یک سال برایش در فضا به کندی گذشته‌است اما اگر هدف والایی مانند سفر به مریخ مطرح باشد،می‌تواند برای یک سال دیگر نیز در ایستگاه بماند. کلی گفت به نظرم می‌آید برای یک عمر آنجا بوده‌ام.
چشم‌انداز روزانه از سیاره زمین باعث شده تا کلی پس از بازگشتش احترام بیشتری برای محیط‌زیست قائل شود. کلی می‌گوید از آن بالا می‌توان آلودگی شدید و متراکم را در آسیا و دود جنگل‌سوزی‌های کالیفرنیا در تابستان را مشاهده کرد. اما به گفته وی مهم‌ترین نکته‌ای که از دیدن چنین منظره روزانه‌ای به آن پی خواهید برد، شدت نازکی و شکننده بودن اتمسفر زمین است، از این رو دیدن شدت آلودگی روی زمین باعث نگرانی او شده‌آست.
کلی در این نشست گفت: مردم معمولا می‌گویند ما باید زمین را نجات دهیم. حقیقت این است که حال سیاره زمین خوب خواهد‌بود، این ما هستیم که با مشکل مواجه خواهیم‌شد، من فکر می‌کنم زمین به تدریج بهبود خواهد‌یافت، اما احتمالا دیگر انسانی روی آن وجود نخواهد‌داشت. برای انسان نگهداری از هوایی که تنفس می‌کند و آبی که می‌نوشد حیاتی است. من فکر می‌کنم ما روی این منابع اثر ناخوشایند داریم و در عین حال از توانایی تغییر این روند برخورداریم،اگر تصمیم به تغییر دادنش بگیریم.
