زندگی بی‌استرس مانند غذای بدون نمک است؛ ولی زمانی که تبدیل به غذای پرنمک شد، خارج از تحمل انسان می‌شود. آیا تا حالا دقت کرده‌اید نحوه‌ی زندگی، نگرش‌ها، عواطف شما و افرادی که با آن‌ها معاشرت می‌کنید، در میزان استرس شما مؤثرند؟ آیا چگونگی مدیریت استرس خود را آموخته‌اید! تا به‌حال که فکرهای استرس‌زا به سراغتان بیاید؟ آیا اتفاق افتاده روزی هوا گرم و کولر خانه خراب باشد و درس‌های‌تان را نخوانده باشید و دزدگیر ماشین همسایه مرتب آژیر بزند؟
وقتی استرس به سراغ آدم‌ها می‌آید آن‌ها دو برخورد از خود نشان می‌دهند:
1- ارزیابی، که خیلی مهم است.
2- شیوه‌ی مقابله در قدم اول
وقتی در موقعیت استرس‌زا قرار می‌گیرید، مثل دغدغه‌ی قبول شدن در کنکور، تغییر محل زندگی، گم شدن یک وسیله‌ی مهم، آیا فکر می‌کنید همه مثل شما فکر می‌کنند و مثل شما این مشکلات را ارزیابی می‌کنند؟ آیا واقع‌نگرند؟ آیا هیجانی و احساسی‌اند؟ ما آدم‌ها مشکلات مختلف خودمان را بررسی می‌کنیم و شیوه‌ی مقابله‌ی ما با هم فرق دارد و به شیوه‌ی مختلف عکس‌العمل نشان می‌دهیم و تأثیر موقعیت‌های استرس‌زا هم در ما فرق دارد؛ در یکی بیش‌تر و در یکی کم‌تر است.
می‌خواهیم استرس را مدیریت کنیم: اول این‌که یک مدیر خوب چند راه مختلف را آزمایش می‌کند؛ دوم این‌که در مواجهه با استرس دو روش مهم را استفاده می‌کنند: 1) روش هیجان‌محور، 2) روش مسئله‌محور.
روش هیجان‌محور: استرس منجر به طیف وسیعی از هیجانات ناخوشایند می‌شود و هر کس یکی از آن‌ها را بروز می‌دهد و این روش ناکارآمدی است که برعکس شیوه‌ی کارآمد که آرام‌بخش است، عمل می‌کند. شیوه‌ی کارآمد عبارت است از: خودآگاهی هیجانی شامل سه روش بلندمدت، کوتاه‌مدت، قاطعانه.
بلندمدت: تفسیر خوش‌بینانه، مقابله‌ی فعال، برنامه‌ریزی
کوتاه‌مدت: اظهارات مثبت، توقف فکر، شوخ‌طبعی، منحرف کردن حواس به جای دیگر
قاطعیت: اظهارات مثبت آغاز کنید. صریح باشید. خشمگین نباشید و از زبان قاطعانه و مؤدبانه استفاده کنید. مانع را بزرگ‌تر از چیزی که هست نبینید. با اتکا به معنویت درون حرکت کنید.
روش مسئله‌محور: پس از ارزیابی مسئله‌ی استرس‌زا و میزان تأثیر آن بر شما ابتدا باید ببینید که ارزیابی نگرش شما چه‌قدر منفی یا مثبت است. دیگر آن‌که تمام راه‌های مناسب مقابله با این نگرش‌ها را بررسی کنید. مثل استفاده از بارش فکری و یادداشت کردن بهترین‌ها برای رسیدن به آرامش.
تصویرسازی ذهنی از موفقیت و فرستادن آن به ناخودآگاه، گام بسیار مهم در کاهش استرس است.
